Απεβίωσε χθες στην Αθήνα ο δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, μία εκ των μεγαλύτερων μορφών του αντιχουντικού αγώνα, με έδρα την Ουάσιγκτον.
Γεννήθηκε στην ελληνική πρωτεύουσα το 1928 και σε νεαρή ηλικία έδρασε κατά των ναζί στην Αθήνα και φυλακίστηκε. Υπήρξε δημοσιογράφος σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Από την πρώτη ημέρα της χούντας ήταν αποφασισμένος να φύγει στο εξωτερικό, παρόλο που η δικτατορία τούυ είχε αφαιρέσει το διαβατήριό του. Κάποιοι της κυβέρνησης της Δανίας τον βοήθησαν να πάρει άδεια να παρακολουθήσει ένα συνέδριο των Ηνωμένων Εθνών στη Βαρσοβία. Από εκεί πήγε στην Κοπεγχάγη και από εκεί έφτασε στην Ουάσιγκτον την 1η Οκτωβρίου 1967.
Έζησε μόνος του από το 1967 μέχρι το 2015 στην Ουάσιγκτον και πέθανε μόνος του στην Αθήνα στις 16 Φεβρουαρίου 2016.
Ο Elias, όπως ήταν γνωστός στο Αμερικανικό Κονγκρέσο και στον Λευκό Οίκο του Ρίτσαρντ Νίξον, πολέμησε τους δικτάτορες της επάρατης χούντας όσο κανένας άλλος Έλληνας. Κάποτε οι δημοσιογράφοι Evans και Novak της «Washington Post» έγραψαν: «Ο Ηλίας ήταν ο μεγαλύτερος εχθρός της χούντας. Πιο μεγάλος από τον Ανδρέα και τη Μελίνα».
Από την ώρα που έφτασε στην Ουάσιγκτον, ξεκίνησε ένα ανελέητο πόλεμο κατά των συνταγματαρχών της Αθήνας και κατά της κυβέρνησης του Νίξον, και ιδιαίτερα του Χένρι Κίσινγκερ. Το 1968 ο Δημητρακόπουλος ξεσκέπασε μια παράνομη χορήγηση 549.000 δολαρίων που είχε δώσει ο Τομ Πάππας στη χούντα και αυτή τα έστειλε για τον προεκλογικό αγώνα του Ρίτσαρντ Νίξον και το Σπύρου Άγκνιου το 1968. Την πληροφορία αυτή την έδωσε στον Larry O’Brien, που ήταν τότε ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού κόμματος.
Αυτός ο μοναχικός αγώνας του Ηλία Δημητρακόπουλου οδήγησε στο περίφημο σκάνδαλο του Watergate και την πτώση του Νίξον από το προεδρικό αξίωμα. Το 1970 η δικτατορία τού αφαίρεσε την ελληνική υπηκοότητα.
Πριν πεθάνει, έλαβε το παράσημο του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας σε ειδική εκδήλωση στην ελληνική πρεσβεία της Ουάσιγκτον.
