«Έχεις αρχίσει να γίνεσαι ίδια με τη μάνα σου!» -όσο κι αν θα θέλατε η φράση αυτή να ακούγεται σαν κομπλιμέντο… δεν είναι.
Και, για να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, από τότε που γίνατε κι εσείς μητέρα, αναγνωρίζετε στον εαυτό σας στοιχεία που μαρτυρούν την ομοιότητά σας με τη μαμά σας και μάλιστα περισσότερο στα μειονεκτήματα παρά στα θετικά της. Ελέγχουν, άραγε, τόσο πολύ τα γονίδια την ιδιοσυγκρασία και τις συνήθειες του ανθρώπου ή επαναλαμβάνετε -είτε υποσυνείδητα είτε συνειδητά- όλα αυτά για τα οποία κάποτε την κατηγορούσατε;
Η σύγχρονη νευροψυχολογία λέει ότι ο άνθρωπος είναι προγραμματισμένος να αναπτύσσεται μέσω της αλληλεπίδρασής του με τους άλλους ανθρώπους –πόσο μάλλον με τους ανθρώπους που τον ανάθρεψαν. Με τον ίδιον τρόπο, όμως, μπορεί κανείς και να αλλάξει στοιχεία του χαρακτήρα του, όταν αρχίζει να συναναστρέφεται με εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους, όπως π.χ. με έναν σύντροφο, ο οποίος επισημαίνει τις ομοιότητές σας με τη μητέρα σας. Και ναι, το να είστε νοικοκυρά όπως εκείνη, δεν είναι κακό. Τι γίνεται, όμως, όταν έχετε υιοθετήσει και την καταπιεστική μανία της να διπλώνει τα ρούχα αυστηρά με έναν συγκεκριμένο τρόπο;
Και επειδή οι περισσότερες σημερινές γιαγιάδες έχουν λίγο-πολύ τα ίδια χαρακτηριστικά, δείτε κάποια σημάδια που αποδεικνύουν ότι γίνεστε σιγά-σιγά σαν τη μητέρα σας:
Ο τρόπος που απλώνετε τα ρούχα: Τα πουκάμισα πρέπει να πιάνονται από συγκεκριμένα σημεία στους ώμους για να μην τσαλακώνονται και είναι μετά δύσκολο να σιδερωθούν –δεκτό! Αλλά και οι κάλτσες; Μήπως αυτό είναι λίγο υπερβολικό;
Ο τρόπος που (ξανα)απλώνετε τα ρούχα: Πόσες από όσες βγαίνετε στο μπαλκόνι για να «γυρίσετε» τα ήδη απλωμένα ρούχα, όπως ακριβώς έκανε η μαμά σας;
Τα μαξιλαράκια του καναπέ: Πρέπει να τοποθετούνται σε συγκεκριμένα σημεία, σωστά; Και να τακτοποιούνται πάντα πριν πάτε για ύπνο. Από εσάς και μόνο. Χμ… κάποια μας θυμίζετε!
Η θέση του καφέ και της ζάχαρης στην κουζίνα: Επίσης σε συγκεκριμένο σημείο, συνήθως κοντά στον νεροχύτη, σωστά;
Η επιτήρηση των πάντων: Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Λέτε στα παιδιά σας να μαζέψουν το δωμάτιό τους ή να στρώσουν τα κρεβάτια τους και έπειτα πηγαίνετε να επιτηρήσετε αν το έκαναν «σωστά» (=αν έβαλαν τα παιχνίδια σε συγκεκριμένες θέσεις και αν τοποθέτησαν το μαξιλάρι κάτω από το πάπλωμα και όχι κάθετα σε αυτό).
Τα παιδιά πρέπει να πιουν όλο το γάλα και να αδειάσουν το πιάτο: Το μυαλό σας λέει ότι το παιδί πρέπει να τρώει όσο θέλει, η καρδιά σας όμως συνεχίζει να χτυπά στον ρυθμό της φράσης «ά-λλα-παι-δά-κια-πει-να-νε»!
Βλέπετε τουρκικές σειρές: Ναι, το ομολογείτε. Εσείς που πριν μερικά χρόνια κοροϊδεύατε τη μητέρα σας για τα βραζιλιάνικα, τώρα βλέπετε με ευλαβική προσήλωση τουρκικά. Ενίοτε και Αννίτα…
Μαγειρεύετε για δύο μέρες: Εσείς που κατσουφιάζατε όταν η μανούλα σας εμφάνιζε για δεύτερη μέρα γεμιστά, τώρα αναγνωρίζετε την αξία τους και προσπαθείτε να πείσετε και τα παιδιά σας ότι «την 2η μέρα τα γεμιστά τρώγονται πιο ωραία!».
Σας κόβεται η όρεξη μετά το μαγείρεμα: Ακριβώς όπως και εκείνη, η οποία αφού μαγείρευε ένα μοσχαράκι για 3 ώρες και μετά δεν είχε όρεξη να φάει, έτσι κι εσείς χορταίνετε από τις μυρωδιές.
Είστε πάντα η τελευταία που θα κάνει μπάνιο και θα λουστεί στην οικογένεια –και σχεδόν πάντα έχει τελειώσει το ζεστό νερό.
Μετά του Αγ. Δημητρίου πρέπει να στρώσετε και πριν του Αγ. Κωνσταντίνου να ξεστρώσετε –ανεξάρτητα από τις κλιματολογικές συνθήκες.
Δεν ψωνίζετε ποτέ πια για εσάς: Ακόμα κι όταν βγαίνετε βόλτα στα μαγαζιά, καταλήγετε να ψωνίζετε για τα παιδιά σας. Θυμηθείτε, όμως: Κάποτε θυμώνατε με τη μαμά σας που έκανε το ίδιο!
Γκρινιάζετε στον άνδρα σας –για τους ίδιους ακριβώς λόγους που γκρίνιαζε και η μητέρα σας στον πατέρα σας.
Συνειδητοποιείτε, όμως, πόσο δίκιο είχε όταν σας έλεγε «να βρεις ένα καλό παιδί να παντρευτείς –οι έρωτες περνάνε!» και το ίδιο σκέφτεστε τώρα για την κόρη σας.
Κάνει σεισμό και ανοίγετε αμέσως το ραδιόφωνο (μετά θυμάστε ότι υπάρχει και το ίντερνετ).
Βάζετε παγάκια στην μπύρα!
Χρησιμοποιείτε λέξεις ή φράσεις της ή τον τόνο της φωνής της, ειδικά όταν μιλάτε στα παιδιά σας! (τουλάχιστον έχετε αποβάλλει το «οι καθηγηταί»!)
Την υπερασπίζεστε στον άνδρα σας! Εσείς που μερικά χρόνια πριν δεν αντέχατε να την ακούτε, πλέον παίρνετε σχεδόν πάντα το μέρος της ή τουλάχιστον υποστηρίζετε πως είναι καλύτερη από την πεθερά σας. Και, όπως και να το κάνουμε, είναι!
