Μία φίλη μας βρήκε αυτή τη καρέκλα στην άκρη του δρόμου.
Ήταν καλή και σταθερή αν και λίγο ταλαιπωρημένη. Την έτριψε ελαφριά με γυαλόχαρτο και, αντί για βερνίκι,την πέρασε με λάδι που τρέφει το ξύλο και του χαρίζει ένα υπέροχο μεταξένιο και σατινέ φινίρισμα καθώς αναδεικνύει το φυσικό του χρώμα.
Με χρωματιστό νήμα σημείωσε το κέντρο της πλάτης και του καθίσματος σαν οδηγό για το σχέδιο που θα εφάρμοζε. Με την τεχνική της σταυροβελονιάς δημιούργησε το σχέδιο που βλέπετε, φροντίζοντας η πλάτη να είναι στρωτή και όσο γίνετε καθαρή από τελειώματα.
Στο πίσω μέρος δεν χρησιμοποίησε κανένα κόμπο για να στερεώσει τις κλωστές, αλλά τα πέρασε κάτω από τις ίδιες τις περασιές για να το ασφαλίσει.
Στην Ελλάδα έχουμε παράδοση από ψάθινες καρέκλες και αμφιβάλω αν υπάρχει σπίτι όπου να μην υπάρχει κάποια παλιά ψάθινη καρεκλίτσα που περιμένει μια καινούρια πνοή ζωής. Αν δεν έχετε εσείς, σίγουρα μπορείτε να βρείτε στον γονιών σας η των παππούδων σας τα σπίτια!
